woensdag 27 augustus 2014

Taxus inzamelen

In onze gemeente wordt tussen 15 juni en 31 augustus jong snoeisel van de taxushaag ingezameld voor de actie Vergoot De Hoop. Het snoeisel kun je zonder aarde, onkruid of ander bladafval gratis doneren bij de milieustraat van de gemeente. Maar je kunt het ook afgeven bij deelnemende hoveniers.

Omdat wij een behoorlijke taxushaag hebben en in ons dorp een van de deelnemende hoveniers gevestigd is, nam ik twee weken geleden contact op over het hoe en wat. Ik mocht de jonge twijgjes gewoon in vuilniszakken aanleveren en er werd erg enthousiast op mijn e-mail gereageerd.
Omdat het steeds regende was het eigenlijk nooit een goed moment om de heg te doen. Tot vorige week. Er was precies één dag vol zon èn het was niet te warm. En hoewel ik na het snoeien van de beukenhagen al best wat moe was in mijn armen, besloot ik dat het misschien vanwege het weer toch wel een verstandig idee was om meteen de taxushaag ook te snoeien. Anders zou het misschien te laat zijn om  ze in te leveren. De beukenhagen snoei ik met de hand, omdat je die open moet snoeien en dat kan niet met een elektrische heggenschaar. In het begin deed ik dat niet en toen kregen we een heuse wolluis-plaag in de heg. Hier heb je bij taxus nooit last van, en daarom snoei ik die haag wel met de elektrische heggenschaar. Terwijl ik de verlengkabel uitrolde, zag ik in de verte de betreffende hovenier aan de slag in iemands tuin. Ik vroeg daarom meteen of ze straks de vuilniszakken bij ons op konden komen halen en dat was geen probleem. Ik ging gauw aan de slag en even later stonden er vijf vuilniszakken vol twijgjes klaar om opgepikt te worden.

De taxushaag bevat de grondstof die nodig is voor de aanmaak van geneesmiddelen tegen kanker. Uit het jonge snoeisel van vijftig meter taxushaag ( we hebben ongeveer de helft) kan één chemotherapie gewonnen worden. Is toch een leuke gedachte dat er in onze tuin een halve chemotherapie gekweekt is.

Als je ook een taxushaag in je tuin hebt staan en je bent benieuwd of jouw gemeente ook deelneemt aan de actie kun je kijken op www.vergrootdehoop.nl. Daar vind je ook alle informatie over een eventuele snoeiservice en het aantal chemokuren dat inmiddels ingezameld is.

dinsdag 26 augustus 2014

Under pressure for no pressure

Sinds de aankoop van de snelkookpan ( koken onder druk) gaat er een wereld voor me open.
Mijn moeder had vroeger ook zo een die ze bejubelde, wat ik als kind niet zo begreep. Maar met het naderen van de herfst komt het verlangen naar stoofpotjes en verwarmende kost weer om de hoek kijken. In de andere jaren maakte ik een paar keer in de winter zo'n langdurige vleesstoofpot.  Op het fornuis of op zo'n klein petroleumstelletje buiten, urenlang dingen laten pruttelen. Dat is natuurlijk heerlijk en gezellig enzo, maar met zo'n snelkookpan leek het me altijd toch eenvoudiger en "zo gepiept".

Zo zag ik een tijd geleden een aflevering van de keuringsdienst van Waarde op tv en daar werd het fenomeen ossenstaartsoep uit een blik of pakje onder de loep genomen. Er was ( zoals verwacht) weinig ossenstaart in te vinden. Wel rundvlees of iets van geperst vlees dat daar voor door moest gaan. Ook werd er met een Vlaamse kok een heerlijk ossenstaartsoepje gemaakt van echt ossen...euh... koeienstaart. Ossenstaart oftewel een staart van een gecastreerde rund, dat is vrij zeldzaam. Maar koeienstaart daarentegen niet, maar wordt en masse geëxporteerd, omdat er hier geen vraag naar is.

Mijn lieve oma, de moeder van mijn moeder, was een echt goede kokkin en ik herinner me de heerlijkste ossenstaartsoep van vroeger bij het zien van de aflevering van de keuringsdienst van waarde. Ik dacht nog...als ik ooit een snelkookpan heb dan..... nou nu was/ is het dus zover.

Op verschillende sites heb ik recepten voor de snelkookpan bij elkaar gescharreld. Het grappige is dat je met relatief goedkope ingrediënten ( de goedkope onderdelen van de koe of een ander dier, ook biologisch) kunt koken. Ik noem dat "het vergeten vlees",  dus net als bij "vergeten groenten" zijn er heel veel onderdelen van de koe die tot smakelijke gerechten kunnen leiden, maar die vanwege de huidige vraag niet vaak meer in Nederland over de toonbank gaan.

Ik zocht eigenlijk alleen recepten op internet vanwege de kooktijden van de snelkookpan, die niet duidelijk in het bijgeleverde boekje vermeld waren. En niet zo zeer de recepten zelf, want voor de receptuur van de ossenstaartsoep ( en andere stoofgerechten) volg ik het liefst het recept uit het antroposofische kookboek "Gezond lekker eten" van Vreni de Jong en Irmela Kelling.  De recepten lijken het meest op die van mijn oma, lekker ouderwets of ouderwets lekker.
De combinatie tussen het goede recept en de snelkookpan is perfect. Want vergis je niet, zo'n staart  bijvoorbeeld moet normaliter heel lang trekken.

De lijst met benodigdheden voor ouderwetse recepten lijkt lang, maar je hebt geen gekke ingrediënten nodig ( alles groeit in de moestuin). Vorige week maakte ik de ossenstraatsoep en met succes. De soep ging schoon, heel schoon op. De kinderen wilden deze week wel weer zo'n lekkere soep! Verandering van spijs...

Ik heb me voorgenomen om eens per week een (vlees)stoofgerecht met de snelkookpan te maken.  Zo vaak eten we gewoon ook geen vlees. Deze week geen soep maar sudder- en stoofvlees, want dat leek me ook een leuke. Hoewel het super snel gaat met de snelkookpan, maak ik het gerecht een dag voordat we het op het menu hebben staan. Dan heeft de smaak verder kunnen rijpen en is het nog lekkerder.

Gisteren bereidde ik daarom het vlees voor vandaag terwijl ik ook kookte voor die avond. Vandaag heb ik dus ook echt een makkie omdat het dan vanavond een kwestie van opwarmen is. Omdat ik ruim heb gekookt gaat de helft in de vriezer en heb ik een andere keer ook een makkie. Dat is nou cooking under pressure for no pressure!

Manlief komt vanavond weer thuis vanuit het buitenlandse...het gaat er vast goed in!

maandag 25 augustus 2014

Een nieuw schooljaar, de eerste dag

Ook hier zijn de scholen weer begonnen. Vannacht was dochterlief erg onrustig en vanochtend stond zoonlief al vroeg aan mijn/ ons bed. Hij was er helemaal klaar voor en stond te stuiteren. Dochterlief sliep juist weer en was later niet vooruit te branden, ze leek wel geblokkeerd! Allebei reacties op de spanning. En hoewel we om half 7 opstonden, waren we (door treuzelende dochter) maar nèt aan op tijd op school.

Terwijl ik dochterlief naar haar klas bracht, stuurde ik zoonlief alvast naar zijn klas (groep 3). Zijn klaslokaal bevindt zich op de eerste verdieping. Voor de grote vakantie was hij daar al een aantal keren geweest om te wennen. Hij wist goed te vertellen dat ik dan later ook naar boven  moest komen en dan bij de trap naar links moest. Toen ik na de kus en knuffel bij dochterlief doorliep naar zoonlief, zat hij alleen nog niet in de klas. Hij had zelf ( ik denk van spanning en enthousiasme) de andere afslag genomen, bij de trap was hij naar rechts ( de andere links zeg maar) gegaan. Hij was daar de klas binnen gegaan en nadat hij geen bekenden zag, had hij zich bedacht. Hij werd door de juf van die klas naar de goede klas gebracht. Helemaal verstrooid! De juf en ik moesten hartelijk lachen om het verhaal.

Toen ik later weer in de auto zat en naar huis ging, had ik nog net even tijd om de was op te vouwen, de ontbijtboel goed op te ruimen, de vaatwasser uit  en in te ruimen en een stofzuiger door de woonkamer te laten vliegen. Ongeveer een uur later zat ik alweer in de auto voor de eerste vergadering van dit schooljaar van de tussenschoolse opvang. We konden tijdens de vergadering aangeven op welke groep we wilden staan en aan de hand daarvan werd een verdeling overlegd en gemaakt. Stond ik vorig jaar nog op een hele grote groep van de klassen 1/2, dit jaar ben ik ingedeeld voor klas/groep 4. In die leeftijd heb ik ze zelf niet, omdat dochterlief in groep 2 zit en zoonlief in groep 3.
Groep 4 is  heel veel kleiner in aantal en naar verluid zouden de kinderen zelfstandiger, maar ook mondiger en uitdagender zijn. Toch een beetje een uitdaging!

Even later werd de verdeling in de praktijk gebracht en ik was dus erg benieuwd hoe het zou lopen. Eerst gingen de kinderen een half uur buiten spelen en daarna was er nog een half uur om te eten, voordat de school weer zou beginnen. Bij de kennismaking op het plein probeerde ik me goed te concentreren op welke naam bij welk gezicht hoorde. Terwijl de kinderen met andere groepen op het plein speelden, probeerde ik de kinderen weer langs te gaan om te kijken of ik de namen nog wist. Ik maakte met iedereen van "mijn" groep een praatje en toen we naar binnen gingen om te lunchen, lukte het me aardig om iedereen uit elkaar te houden. Hoewel twee of drie kinderen in dat kleine half uur binnen toch eens keek waar de grens lag, moet ik eerlijk zeggen dat het wel een slok op een borrel scheelt wat drukte betreft. Vorig jaar was ik regelmatig heel erg moe na de tussenschoolse opvang en dat viel nu wel mee. En dat terwijl de kinderen uitgelaten en gespannen zijn zo aan het begin van het schooljaar. Ik denk dat het verschil ook zit in het geluid. Omdat het eigenlijk de vrije tijd is van de kinderen, mogen ze uiteraard ook uitgebreid kwebbelen en zo tijdens het eten, mits ze een beetje door blijven eten. Maar of er 36 kinderen kwebbelen of "maar" 16, dat scheelt enorm in het geluidsvolume en ook in de energie kan ik je vertellen.

Vanochtend bleek bij  het vouwen van de was, dat een paar van mijn eigen vesten verder verschoten waren dan me lief was. De beste vesten, wat kwaliteit betreft, kwamen niet bij C&A, V&D, De Bijenkorf of H&M weg, maar gewoon bij Kruidvat.  De vesten van zachte katoen dragen heerlijk en blijven dus echt mooi. Een aantal had ik zelf de vorige keer wat opgeleukt met een siersteek langs de rand of een applicatie, zoals een bloem of een paar kraaltjes ( idee gepikt van vesten die ik bij De Bijenkorf had gezien, dat dan weer wel :-) )
Dus na de tussenschoolse opvang had ik nog genoeg energie en nam ik een kijkje bij Kruidvat. En jawel, de vesten waren er ook dit jaar weer. Met bijpassende topjes en shirts zodat je een soort twinset kunt samenstellen. Voor 7,99 euro voor een vest en een top van 2,99 ben je voor nog geen 11 euro weer helemaal netjes. Meestal kies ik overigens twee tops of shirts per vest uit, zodat ik twee dagen hetzelfde vest draag met een andere top of shirt eronder.
Dus eigenlijk ben ik dan met dat extra shirt weer voor 14 euro helemaal klaar.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik drie van dergelijke sets heb aangeschaft en me nu al verheug op het "eigen" maken van de vesten en shirts. Dat opleuken van de vesten vind ik ook echt iets voor de herfstachtige avonden, als ik toch meestal ( net als nu) alleen thuis ben omdat manlief in het buitenland werkt.

Nadat ik blij met mijn kledingvangst thuiskwam, at ik nog wat ( tijdens de tso kan ik zelf niet lunchen) en kon ik alweer naar school om de kinderen te halen. In de auto hadden ze hele verhalen, het was allemaal enorm meegevallen en de juffen waren aardig. Zoonlief had kennelijk nog een map nodig ( stond niet op de lijst die we hadden gekregen) en dus gingen we die nog even halen bij de Action. Toen we daarvan thuiskwamen gingen de kinderen spelen en ging ik aan de slag met het avondeten.
Zo'n dag vliegt toch ook voorbij!

Morgen komt manlief weer even thuis uit den vreemde en zijn we 's avonds weer allemaal samen aan de eettafel. De kinderen en ik kijken daar naar uit! Zeker na de vakantie is het altijd weer een beetje wennen als hij een tijd van huis is.

donderdag 21 augustus 2014

Herfstachtige dag

Hoewel het vandaag heerlijk weer is, was het gisteren herfstachtig en koud. Ik had nog wat klusjes en boodschappen op het denkbeeldige "to-do-lijstje" staan en besloot dat we op tijd op pad gingen om het lijstje af te werken. De kinderen gingen zonder morren mee, want  een van de dingen op de lijst was dat ze nieuwe pantoffels mochten uitzoeken. En dat leek hen wel wat.

We parkeerden de auto in de winkelstraat van een plaats verderop en ik pakte de parkeerschijf erbij, want het was in "de blauwe zone". Vervolgens gingen we naar de juwelier, want een van de bedeltjes van de ketting van dochterlief was stukgegaan, nadat ze de ketting twee keer had gedragen. Ik zag onderweg dat tal van auto's geen schijf achter de ruit hadden ingesteld. Ik begon een beetje te twijfelen, maar bedacht me dat het geen kwaad kon als de schijf voor niets achter de ruit zichtbaar was.

Bij de juwelier werden we meteen herkend door de mevrouw die ons ook bij het uitzoeken geholpen had. Ze bekeek de ketting en gelukkig wordt alles gerepareerd en valt het onder "service".
Vervolgens gingen we naar de schoenenwinkel  voor pantoffels. Ze hadden hele leuke en degelijke pantoffels, maar ik was niet van plan om er net zoveel als voor een paar echte schoenen voor neer te tellen. Gelukkig zat er verderop een Scapino en daar kozen de kinderen enthousiast voor giraffe-pantoffels. Bij dochterlief zal ik er, zo overlegden we, een klein roze strikje opnaaien. Want anders zijn ze lastig van elkaar te onderscheiden ( ik zag de bui al hangen) en zo heeft zij echte meisjespantoffels ;-) Dochterlief vond deze speciale behandeling geweldig en zoonlief zuchtte opgelucht dat zijn pantoffels gelukkig niet werden voorzien van een roze strik. De kinderen verlieten de winkel met elk een kindertasje waar de pantoffels in zaten.

Vlakbij de winkel zat ook een Marskramer en toen we langsliepen zag ik uit de verte dat ze pannen in de opruiming hadden. Iets van de helft van de helft. Al enige jaren aas ik op een snelkookpan, maar ik vind ze meestal te duur. Of het is de goeie prijs, maar ziet het ding er niet praktisch uit etc.  En tweedehands wordt er ook een hoge prijs voor gevraagd. Maar nu meende ik ook bij de pannen in de opruiming een snelkookpan te hebben gezien. Dat was interessant! Eenmaal in de winkel bleek ik gelijk te hebben. Precies de goede maat ( 6 liter) en het was een degelijke pan voor "maar" 25 euro. Ik blij!Voor mijn verjaardag had ik van mijn vader alvast geld gekregen om wat moois te kopen, dus ik zag mijn kan schoon. Ik controleerde zorgvuldig samen met met de verkoopster de pan en de onderdelen en besloot over te gaan op aankoop. Even later ging ik met een snelkookpan de winkel uit en liepen we in een treintje richting de auto.

Voor onze auto stond een parkeerwachter triomfantelijk een bon uit te schrijven, of eigenlijk beter gezegd: in te tikken op zo'n klein apparaatje. Hij keek op en zag ons aankomen. Wat postuur betreft kon hij zo uit een verhaal van Annie M.G. Schmidt met illustraties van Fieb Westendorp gelopen zijn. Een bol groot hoofd met sprieterig haar, een puntige neus met uilige bril zonder montuur, een lichtblauw of wit overhemd met epauletten dat rond zijn buik wat strak zat en daaronder dunne beentjes die verscholen zaten in een zwarte broek. Hij kneep zijn ogen samen, keek naar de auto en hij gluurde naar ons. Zijn inschatting was waarschijnlijk dat die prachtig nieuwe Volvo V70 die voor onze auto geparkeerd stond van ons was. Dat was dan ergens wel weer een compliment :-). Hij keek ons ineens recht aan en drukte ondertussen demonstratief op een van de knoppen op zijn apparaatje en daar rolde krullend een bon uit. Hij scheurde de bon af en deed een stap in onze richting en wachtte. We liepen gewoon in dezelfde lijn verder en liepen daardoor zo tussen de auto en de parkeerwachter door naar onze eigen auto. Die kleine zwarte àchter de dikke Volvo.  Ik voorop met de grote doos van de snelkookpan en de kinderen als kuikentjes achter me aan met elk een kindertas in hun hand met de pantoffels erin.

Zoonlief mocht de deur open doen met het knopje van de sleutel en kleine meid opende het portier zodat ik de grote doos op de bijrijdersstoel kon zetten.
Toen de kinderen zichzelf ook geïnstalleerd hadden en ik ook goed en wel zat, reden we weg. Al die tijd had de beste man niets gedaan en ons aangekeken. Vanuit mijn achteruitkijkspiegel zag ik de man de bon achter een van de ruitenwissers van de Volvo doen, terwijl hij ons nakeek.

Hoewel ik niets had gezegd, merkte zoonlief op "Die meneer die hoopte dat die grote auto van ons was, he? Maar dat was pech voor hem!" Ik moest lachen, knikte en zei dat ik precies hetzelfde dacht. Het is nu zo leuk op die leeftijd, dat ze meer zien en begrijpen van wat er om hen heen gebeurt.
Zoon en dochter vonden het, net als ik, een mooie mop.

woensdag 20 augustus 2014

Gebruik condensdroger

Afgelopen winter ( of was het nog herfst?) kochten we sinds jaren toch weer een droger. Jarenlang hadden we 'm niet gemist, maar inmiddels zijn de kinderen groter geworden en hebben we meer was ( kledingstukken worden groter) en vragen de kinderen ook om meer ruimte in huis. Het steeds verplaatsen van de wasrekken van de woonkamer, naar de slaapkamers en weer terug en het vocht dat in huis bleef hangen ( en de was die niet droog werd of ging stinken) deden ons van gedachten veranderen. Het was en is echt zo ontzettend fijn, die droger. En bij de afrekening van Eneco bleek het stroomverbruik ook mee te vallen.

In de zomer kun je natuurlijk prima je was buitenhangen. Maar nadat ik steeds allerlei kledingstukken opnieuw kon wassen omdat de vogels er iets op achtergelaten hadden of een van de (vele) buurkatten in een onbewaakt moment de was hadden besproeit, was ik het eigenlijk best zat. Manlief opperde nog om zelf een kat te nemen, maar daar trapte ik mooi niet in :-)
Maar die praktisch ogende, maar wel grote wasrekken in huis of de garage waren echt een doorn in het oog.

Toen we een bezoek brachten aan Ikea, zagen we daar hele mooie fijne kleine rekken. Het voordeel van die kleine rekjes is dat ze eenvoudig per slaapkamer in de kledingkast passen. Het verplaatsen van de rekken is ook veel lichter en gemakkelijker. En je kunt de was eenvoudiger verdelen en er zo voor zorgen dat het niet een enorme sta-in-de-weg is. Het vocht wordt zo ook beter verdeeld. Ja, inderdaad, we zijn ervoor gevallen.

Tegenwoordig hang ik het beste de was 's avonds op als de kinderen naar bed zijn. Op die manier droogt het de hele nacht, zonder dat er iemand last van heeft. Dat werkt nu nog prima. 's Ochtends is het merendeel van de was droog. En de rest is op één zo'n klein rekje te plaatsen en op een plek te zetten waar het niet in de weg staat: onze slaapkamer.

Ik realiseer me dat het "droogsysteem" straks in de herfst misschien niet zo heel geweldig werkt en dat de droger dan toch weer meer werk mag verrichten. Maar ook dan kan ik natuurlijk 's avonds gewoon de was ophangen en de was eventueel nadrogen in de droger als ik bang ben dat het niet snel genoeg droog lijkt te worden. Hoe korter de droger aanstaat hoe lager het stroomverbruik.

dinsdag 19 augustus 2014

De laatste vakantiedagen, update

De laatste dagen van de vakantie vliegen voorbij!
Sowieso hadden we ( voordat de vakantie begon) heel wat afspraken voor het einde van de vakantie gepland staan, omdat vrienden, familie en kennissen in deze periode allemaal ook weer terug zijn van de vakantie. Maar ook gaat het nu hard omdat we in een soort roes zitten na het overlijden en de crematie van schoonvader.

De kinderen vinden het allemaal geweldig al die drukte. We hebben veel aanloop en zijn veel op pad. En niet in de laatste plaats omdat ook de verjaardagen ( van dochterlief en van mezelf) elke keer weer een beetje gevierd worden. Aan de ene kant is het wel heel fijn zo thuis, maar aan de andere kant kijken de kinderen ook uit naar het begin van een heel nieuw schooljaar. En dat is natuurlijk ook een goed teken!

Verder proberen manlief en ik hard aan het klussen te trekken, om de klusjes die we voor de herfst af hadden willen hebben ook echt gedaan te krijgen. Zoals het verder isoleren van het dak, het herstellen/ schilderen van de dakkapel enzovoorts.

Helaas blijkt het ook echt een periode te zijn waarbij van veel vrienden en kennissen dierbaren komen te overlijden. Als je gaat trouwen blijkt ineens je halve vriendenkring te gaan trouwen. Als je kinderen krijgt lijkt iedereen in je omgeving dezelfde plannen te hebben. Maar nu met het overlijden van schoonvader, lijkt het wel of het ene overlijdensbericht na de andere binnenkomt. We zitten nu natuurlijk ook in een leeftijd waarbij ouders, grootouders enz. ook op leeftijden komen waar dat meer gebeurt.

Volgende week begint na een druk weekend het "normale" leven weer en komt er waarschijnlijk hopelijk weer wat rust en regelmaat in de tent.





maandag 4 augustus 2014

En zo loopt het soms

We gingen niet met de tent. En ook niet ver weg vanwege de gezondheid van mijn schoonvader.
Als er wat zou gebeuren, konden we zo snel mogelijk weer terug komen. Niet eerst een tent afbreken en een halve of hele dag reizen of zoiets. Een geruststellende gedachte.

Mijn vader en zijn vrouw logeerden in ons huis en we hoopten voor beider vakanties en bovenal voor de gezondheid van mijn schoonvader dat de vakantie niet afgebroken hoefde te worden.

We hadden verschillende familieappartementen in Beieren en Sauerland aansluitend geboekt en dat was een succesnummer. We wandelden en zwommen héél veel en genoten.
In Beieren zijn veel wandelingen uitgezet die prima te doen zijn met kleinere kinderen en die je eventueel ook aan elkaar kunt koppelen. Ook leuke wandelingen over vlonders door veengebied, met bijbehorende uitkijktorens enzo.

Onverwachtse aankopen zijn er ook geweest.
Zo vergaten we de zwembroek van zoonlief en bleek de zwembroek van manlief "op" te zijn.
En een week voor de vakantie heb ik nog op mijn knietjes naast de kinderen gezeten en aan hun schoenen gevoeld, maar alles paste nog prima. Na drie dagen vakantie had onze kleine meid steeds een zere grote teen. Bij de lokale intersport-winkel bleek ze van maat 26 naar maat 28 te zijn gegaan.
En toen we in een plaats liepen, riep dochterlief dat er een scheurtje in mijn rok zat. Omdat ze wel vaker grapjes maakt, vroeg ik aan manlief of hij een scheur zag. "Huh, wat lief?". Nee, hij zag geen scheur, totdat we al een uur rondgelopen hadden en hij het ook zag. Ik had al een uur rondgelopen met mijn onderbroek in zicht - gelukkig kennen ze me daar niet-. Dus een winkel binnen, waar ik hoe-dan-ook zou moeten slagen, want zo kon ik niet over straat. We hebben wel enorm gelachen, achteraf.

We ondernamen deze vakantie heel veel dingen, met name in de tweede week toen we gebruik konden maken van de Sauerlandpas. Een pas waarmee je gratis allerlei activiteiten kon doen. Met het treintje, met de skiliften, rodelen, naar het subtropisch zwembad, naar een dierenpark, een bezoek aan een druipsteengrot, kegelen, een bezoek aan een natuurcentrum over het gebied met 4d-film. En we hadden er nog veel meer gratis mee kunnen doen, met die pas. We bezochten plaatsjes en bekeken kerken, genoten van de natuur.

Op het laatst zaten we in een hotel in Keulen. De tweede dag, een donderdag, gingen we 's ochtends naar het chocolade museum ( Lindt) en wilden we 's middags met de kabelbaan over de Rijn. Toen we op weg waren naar de kabelbaan werden we halverwege gebeld met slecht nieuws. We moesten zo snel mogelijk terug, dat wil zeggen zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Het hotel was heel behulpzaam en we waren vrij snel op de ring van Keulen, waar we vol de file in doken.  Gevolgd door hoosbuien, hagel, verkeersomleidingen....stress!

Aan het begin van de avond kwamen we bij het ziekenhuis aan. Op tijd. Iedereen was er en met onze komst was het vol in die kleine kamer, maar ook compleet. Mijn schoonvader nam van iedereen afscheid en werd in slaap gebracht. Palliatieve sedatie noemen ze dat (Wat een rotwoord). Twee dagen later, op zaterdag, hield hij op met ademen.

Afgelopen week was onwerkelijk. Emotioneel, praktisch en druk. Als je net terug bent van vakantie heb je een hoop op te ruimen, te wassen enz. En ondertussen moest er aan een hoop (mee)gedacht en geregeld worden . Er moest een voordracht geschreven en geoefend worden. Er moesten bloemen gekozen worden. Hoe moet het afscheid, de crematie er uit zien? Wat kost het allemaal energie. 
Meer energie dan we kregen van de twee weken vakantie ervoor. Donderdag was de crematie.

Vrijdag was onze dochter jarig. Omdat ze vijf jaar werd en in juni al was begonnen met aftellen, besloten we het niet zo voorbij te laten gaan, vanwege de dag ervoor. We deelden het op en vierden verspreid over het weekend de verjaardag.

Nu is het maandag. Het leven gaat door. Er ligt hier van alles huishoudelijks op me te wachten.
De kinderen spelen lief met het nieuwe speelgoed op de grond. Met een beetje geluk wordt het niet zo warm. De aankomende weken hebben we in de weekenden steeds van alles staan, even kijken hoe dat loopt en of we de energie hebben.